کد مطلب:189020 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
ویژگی های عترت
از سخنان باقر العلوم علیه السلام برخی ویژگی ها و برجستگی های عترت شفاف می شود. به این ویژگی ها این گونه می توان اشاره كرد.
1- عترت در دانش و آگاهی مخزن علوم الهی و معارف عرشی می باشد. دانش عترت یك دانش محدود و مدرسه ای و این سویی نیست. بلكه چون عترت به منبع وحی و منبع دانش بی كران الهی متصل است، از دانشی فراگیر و شفاف و زلال بهره مند می باشد. دانش عترت علم لدنی است.
2- دانش عترت از آن مقدار گستره و وسعت بهره مند است كه افراد، توان تحمل آن را ندارند و جز افراد اندك آن هم بخشی از ژرفای دانش عترت را بر نمی تابند.
تحمل دانش عترت در زمانی فرا می رسد، كه اندیشه ها بارور شده باشند و ظرفیت ها توسعه یافته باشند. این مطلب این نكته را تأیید می كند كه روند اندیشه جامعه انسانی رو به تكامل است و در یك زمانی مانند زمان حضرت مهدی (عج) این ظرفیت ها آشكار می شوند، جامعه ظرفیت علم عترت را فراهم می سازد. آنگاه آشكار شدن این ظرفیت های فراگیر، زمینه استقرار عدل فراگیر را فراهم می سازد. یعنی تا دانش و فهم مردم ژرف و فراگیر نشود، عدل فراگیر را پذیرا نخواهند بود.
[ صفحه 249]
3- داوری و سخن عترت به همین خاطر قول فصل و سخن آخر است. كسی در برابر سخن عترت نمی تواند سخنی را حق پندارد. به همین خاطر، عترت سخنگوی صادق وحی و دین است. زیرا سخن وی وحی و حق زلال است. همانند سخن این سویی و مدرسه ای نیست كه گاهی خلاف با واقع باشد.
4- پاكی و تقوا و طهارت عترت در مرحله ای است، كه در سرتاسر زندگی عترت یك مورد آلودگی روحی و یك رفتار ناپسند مشاهده نمی شود. عترت در تمام مراحل زندگی در اندیشه، زلال و شفاف و در رفتار، پاك و باتقوا زندگی نموده است.
5- عترت به لحاظ مقام والای عرشی خود همواره محل رفت و آمد فرشتگان الهی است. فرشتگان هماره بر آنها نازل می شوند و آنان را از فیوض غیبی آگاه می سازند. به ویژه شب های قدر فرشتگان خدا بر عترت نازل می شوند و افزون بر علوم و معارف، مقدرات یك سال را در اختیار عترت قرار می دهند.
6- عترت حق محور است. در اندیشه و رفتار، عترت چون همانند قرآن است، باطل در آن راه ندارد. عترت همانند قرآن صراط مستقیم و راه استوار است. به همین خاطر پیمودن راه عترت مطمئن و بی دغدغه است.
7- پایه های محكم و ستون های فخیم دین عترت می باشند. دین بدون عترت همانند خیمه ی بدون ستون است كه پا برجا نخواهد شد.
8- عترت به لحاظ مقام معنوی ویژه، مظهر اراده الهی می باشد. به طوری كه در هر مورد بخواهد به اذن الله در نظام هستی تصرف كند و كرامت و اعجاز پدیدار سازد، توانمند است. اراده عترت به اذن الله مظهر
[ صفحه 250]
اراده ی خداست كه هر منظوری را با اراده پدید می آورد، اذا اراد شیئا ان یقول له كن فیكون.
9- عترت واسطه فیض الهی در نظام هستی است. باران رحمت حق به بركت عترت و رویش سبز زمین به بركت عترت است. به بركت عترت دیگران از نعمت های الهی بهره ورند.
10- عترت واسطه فیض الهی در علوم و معارف برای دیگران است. هر نعمت و معرفتی كه نصیب دیگران می شود، واسطه آن عترت می باشد. یعنی كانال عبور فیض كه از مبدأ هستی خدای سبحان به موجودات دیگر می رسد، عترت می باشد. البته این وساطت مراحل دارد. برای شیعیان و پیروان عترت كه آن هم مراحل و مراتبی دارد؛ وساطت عترت، تفاوت می كند. هر كس هر مقدار شایستگی فراهم آورد، لیاقت بهره وری برتر را فراهم خواهد ساخت.
11- عترت در فضایل انسانی به آن مرحله ای بار یافته است، كه هیچ كس را نمی توان با آنان سنجید. مقایسه دیگران با عترت، سنجشی بی تناسب و خطاست.
12- قرآن و عترت هر دو یك بزرگراه رهنمون هستند. هر دو یك صراط مستقیم می باشند، كه رهرو را به مقصد می رسانند. دو گانگی در بین این دو، وجود ندارد.
13- هنگامی كه قرآن و عترت یك بزرگراه رهنمون باشند، به غیر از راه عترت كه همان راه قرآن است، مرام ها و مسلك های دیگر بی راهگی است، كه اگر به راه عترت بازگشت ننماید، رهرو را به مقصد نخواهند رساند.
[ صفحه 251]
14- محبت به عترت معیار ایمان هر فرد است. چون عترت مظهر حق است. محبت به عترت محبت به مظاهر حق و فرجام آن بهشت رضوان است. همان گونه كه كینه توزی بر عترت نشان نگون بختی و لجاجت با حق است و فرجامی جز عذاب و گرفتاری چیز دیگری نخواهد داشت.
15- خوش عاقبتی فرد به رهنمون و به بركت عترت است. به بركت عترت شخص از عذاب نجات می یابد.
16- اعمال و رفتار عبادی بندگان با پیمودن راه عترت و محبت و شناخت عترت مورد پذیرش خدا قرار می گیرد. اگر كسی این معیارها را فراهم كند اعمالش پذیرفته است و اگر نتواند این معیارها را فراهم سازد، اعمال دیگر وی نیز مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت.
17- پیروی از عترت، زندگی را در جامعه جاری نموده و جامعه ای شاداب و پرتحرك بارور می سازد. نافرمانی و برتابیدن از رهنمون های عترت جامعه را بی روح و پژمرده و ناكام می كند.
18- همگون شدن با زندگی عترت مرگ و فرجامی خوش در پی خواهد داشت و زندگی آن سرا خوشنودی و رضوان خدای سبحان را در پی خواهد داشت. همان گونه كه بر تابیدن از سیره عترت فرجامی تلخ و نگون به دنبال خواهد داشت.
19- عترت به لحاظ شایستگی علمی و نیز تقوا و طهارت عصمتی كه دارد، شایسته رهبری جامعه می باشد. به همین خاطر عترت از سوی خدای سبحان به عنوان مشعل داران رهنمون و پرچم داران حق برگزیده شده اند.
20- به لحاظ گزینش عترت از جانب خدا به عنوان رهبری، پیروی از عترت بر همگان بایسته است. بر هیچ كس روا نیست دستور عترت را زیر
[ صفحه 252]
پا نهد كه در این صورت نیك فرجامی خویش را لگد مال نموده است.
1- عترت در دانش و آگاهی مخزن علوم الهی و معارف عرشی می باشد. دانش عترت یك دانش محدود و مدرسه ای و این سویی نیست. بلكه چون عترت به منبع وحی و منبع دانش بی كران الهی متصل است، از دانشی فراگیر و شفاف و زلال بهره مند می باشد. دانش عترت علم لدنی است.
2- دانش عترت از آن مقدار گستره و وسعت بهره مند است كه افراد، توان تحمل آن را ندارند و جز افراد اندك آن هم بخشی از ژرفای دانش عترت را بر نمی تابند.
تحمل دانش عترت در زمانی فرا می رسد، كه اندیشه ها بارور شده باشند و ظرفیت ها توسعه یافته باشند. این مطلب این نكته را تأیید می كند كه روند اندیشه جامعه انسانی رو به تكامل است و در یك زمانی مانند زمان حضرت مهدی (عج) این ظرفیت ها آشكار می شوند، جامعه ظرفیت علم عترت را فراهم می سازد. آنگاه آشكار شدن این ظرفیت های فراگیر، زمینه استقرار عدل فراگیر را فراهم می سازد. یعنی تا دانش و فهم مردم ژرف و فراگیر نشود، عدل فراگیر را پذیرا نخواهند بود.
[ صفحه 249]
3- داوری و سخن عترت به همین خاطر قول فصل و سخن آخر است. كسی در برابر سخن عترت نمی تواند سخنی را حق پندارد. به همین خاطر، عترت سخنگوی صادق وحی و دین است. زیرا سخن وی وحی و حق زلال است. همانند سخن این سویی و مدرسه ای نیست كه گاهی خلاف با واقع باشد.
4- پاكی و تقوا و طهارت عترت در مرحله ای است، كه در سرتاسر زندگی عترت یك مورد آلودگی روحی و یك رفتار ناپسند مشاهده نمی شود. عترت در تمام مراحل زندگی در اندیشه، زلال و شفاف و در رفتار، پاك و باتقوا زندگی نموده است.
5- عترت به لحاظ مقام والای عرشی خود همواره محل رفت و آمد فرشتگان الهی است. فرشتگان هماره بر آنها نازل می شوند و آنان را از فیوض غیبی آگاه می سازند. به ویژه شب های قدر فرشتگان خدا بر عترت نازل می شوند و افزون بر علوم و معارف، مقدرات یك سال را در اختیار عترت قرار می دهند.
6- عترت حق محور است. در اندیشه و رفتار، عترت چون همانند قرآن است، باطل در آن راه ندارد. عترت همانند قرآن صراط مستقیم و راه استوار است. به همین خاطر پیمودن راه عترت مطمئن و بی دغدغه است.
7- پایه های محكم و ستون های فخیم دین عترت می باشند. دین بدون عترت همانند خیمه ی بدون ستون است كه پا برجا نخواهد شد.
8- عترت به لحاظ مقام معنوی ویژه، مظهر اراده الهی می باشد. به طوری كه در هر مورد بخواهد به اذن الله در نظام هستی تصرف كند و كرامت و اعجاز پدیدار سازد، توانمند است. اراده عترت به اذن الله مظهر
[ صفحه 250]
اراده ی خداست كه هر منظوری را با اراده پدید می آورد، اذا اراد شیئا ان یقول له كن فیكون.
9- عترت واسطه فیض الهی در نظام هستی است. باران رحمت حق به بركت عترت و رویش سبز زمین به بركت عترت است. به بركت عترت دیگران از نعمت های الهی بهره ورند.
10- عترت واسطه فیض الهی در علوم و معارف برای دیگران است. هر نعمت و معرفتی كه نصیب دیگران می شود، واسطه آن عترت می باشد. یعنی كانال عبور فیض كه از مبدأ هستی خدای سبحان به موجودات دیگر می رسد، عترت می باشد. البته این وساطت مراحل دارد. برای شیعیان و پیروان عترت كه آن هم مراحل و مراتبی دارد؛ وساطت عترت، تفاوت می كند. هر كس هر مقدار شایستگی فراهم آورد، لیاقت بهره وری برتر را فراهم خواهد ساخت.
11- عترت در فضایل انسانی به آن مرحله ای بار یافته است، كه هیچ كس را نمی توان با آنان سنجید. مقایسه دیگران با عترت، سنجشی بی تناسب و خطاست.
12- قرآن و عترت هر دو یك بزرگراه رهنمون هستند. هر دو یك صراط مستقیم می باشند، كه رهرو را به مقصد می رسانند. دو گانگی در بین این دو، وجود ندارد.
13- هنگامی كه قرآن و عترت یك بزرگراه رهنمون باشند، به غیر از راه عترت كه همان راه قرآن است، مرام ها و مسلك های دیگر بی راهگی است، كه اگر به راه عترت بازگشت ننماید، رهرو را به مقصد نخواهند رساند.
[ صفحه 251]
14- محبت به عترت معیار ایمان هر فرد است. چون عترت مظهر حق است. محبت به عترت محبت به مظاهر حق و فرجام آن بهشت رضوان است. همان گونه كه كینه توزی بر عترت نشان نگون بختی و لجاجت با حق است و فرجامی جز عذاب و گرفتاری چیز دیگری نخواهد داشت.
15- خوش عاقبتی فرد به رهنمون و به بركت عترت است. به بركت عترت شخص از عذاب نجات می یابد.
16- اعمال و رفتار عبادی بندگان با پیمودن راه عترت و محبت و شناخت عترت مورد پذیرش خدا قرار می گیرد. اگر كسی این معیارها را فراهم كند اعمالش پذیرفته است و اگر نتواند این معیارها را فراهم سازد، اعمال دیگر وی نیز مورد پذیرش قرار نخواهد گرفت.
17- پیروی از عترت، زندگی را در جامعه جاری نموده و جامعه ای شاداب و پرتحرك بارور می سازد. نافرمانی و برتابیدن از رهنمون های عترت جامعه را بی روح و پژمرده و ناكام می كند.
18- همگون شدن با زندگی عترت مرگ و فرجامی خوش در پی خواهد داشت و زندگی آن سرا خوشنودی و رضوان خدای سبحان را در پی خواهد داشت. همان گونه كه بر تابیدن از سیره عترت فرجامی تلخ و نگون به دنبال خواهد داشت.
19- عترت به لحاظ شایستگی علمی و نیز تقوا و طهارت عصمتی كه دارد، شایسته رهبری جامعه می باشد. به همین خاطر عترت از سوی خدای سبحان به عنوان مشعل داران رهنمون و پرچم داران حق برگزیده شده اند.
20- به لحاظ گزینش عترت از جانب خدا به عنوان رهبری، پیروی از عترت بر همگان بایسته است. بر هیچ كس روا نیست دستور عترت را زیر
[ صفحه 252]
پا نهد كه در این صورت نیك فرجامی خویش را لگد مال نموده است.